on 13 april 2019
Het gaat me niet meer lukken om nog een keer na 30 jaar, 8 maanden en 9 dagen afscheid te nemen van collega’s. Al verschuift die pensioengerechtigde leeftijd nog zo ver vooruit, die termijn haal ik echt niet nog een keer! Denk ik… 😉
1 april 2019 nam ik afscheid van de organisatie waar ik meer dan mijn halve leven had doorgebracht. En weet je wat nou het gekke was? Het leek wel alsof mijn collega’s en ik, nog steeds niet uitgekeken waren op elkaar. We hebben mooie en verdrietige momenten gedeeld en heel veel geleerd. Maar ik vond het tijd om verder te gaan. Verder met mijn eigen expeditie.
Hoe het zover kon komen
Na 12 jaar fulltime als directiesecretaresse gewerkt te hebben en 8 jaar parttime, kreeg ik in 2008 te horen dat ik mijn eigen functie vacant mocht stellen. De nieuwe directeur had liever een full-time secretaresse. En dat begreep ik. Wat doe je dan? Met VWO en Schoevers op zak leek het logisch richting een secretariële functie te solliciteren. Maar daar had ik echt geen zin in. Notuleren en agendabeheer was niet aan mij besteed. Ik ging liever richting P&O maar voelde me nog niet comfortabel in die rol. Wel werkte mijn man op dat moment zo’n 60 uur per week en zaten onze kinderen van 8 jaar nog op de basisschool. Ik had het gevoel dat ik geen keuze had en dat was echt niet tof.
Wat dan?
Opzij laten zetten was mijn eer te na, dan maar strijdend ten onder! Gelukkig is het nooit zover gekomen. Ik kreeg de kans om samen met interim HRM-ers, een reorganisatie te begeleiden. En zo begon het… Mijn liefde voor HR en werken aan mijn eigen inzetbaarheid. Dat heeft me enorm gesterkt en veel gebracht. Ik heb naast een HBO-opleiding nog meer kennis vergaard, een netwerk opgebouwd, een samenwerkingsverband van woningcorporaties op het gebied van duurzame inzetbaarheid opgericht, presentaties gegevens, medewerkers van andere organisaties gecoacht…
Ge-wel-dig!
Ik kan kiezen
Wat ik inmiddels iedereen gun is de gelegenheid om te kunnen kiezen. Je kiest voor een organisatie omdat je het er fijn vindt, omdat je energie krijgt van de baan, omdat je een toegevoegde waarde voelt en de werkgever ziet deze ook. Of je kiest ervoor om ergens anders te gaan werken omdat je weet dat je op een andere plek beter tot je recht komt, omdat de andere organisatie misschien veel beter bij jou past. Maar weet je, om te kunnen kiezen heb je een goed gevulde rugzak nodig met up-to-date kennis, met een netwerk en met kennis van de arbeidsmarkt. Je moet weten wie je bent, wat je wilt en wat je waard bent. En dat gaat niet vanzelf. Daar moet je aan werken en dat noemen ze nou werken aan duurzame inzetbaarheid.
En nu?
Nu schrijf ik bijna twee weken na 1 april 2019, na mijn eerste dag zonder arbeidsovereenkomst, dit artikel en heb ik inmiddels niet normaal veel kansen voorbij zien komen. Als HR-adviseur, als coach, als adviseur duurzame inzetbaarheid, als interimmer. Pfff, keuzestress… Maar weet je, ik kan kiezen en dat voelt fantastisch!